4 Ayın Ardından

1 Nisanda satın almadığım 4 ayı bitirdim. Baharın gelmesinden mi nedir, geçen ay alışveriş yapak istediğim günler oldu  ve her seferinde yapmıyor olmanın beni ne kadar mutlu ettiğini farkettim. Daha önce bahsettiğim arkadaşımdan alıp da zar zor kurdurduğum dolaba eşyalarımı yerleştirirken ne kadar gereksiz kıyafetim olduğunu tekrar gördüm, bazılarını vermek üzere ayırdım, bazılarını kullanmadığım halde vermeye kıyamadım yine.

Geçen hafta doğum günümdü, hediye almak isteyenler almadığımı bildikleri için ihtiyaçlarım doğrultusunda hediyeler almışlar; çorap, iç çamaşırı, organik şampuan, antialerjik rimel, beyaz ev boyası, hindistancevizi yağı gibi. Bunların yanı sıra birkaç tane de ihtiyacım olmayan ama beni mutlu eden hediye geldi. Hediyeleri kabul etmekte sakınca görmedim; eğer almıyor olsaydım evdeki yığınları çoğaltan, kullanmadığım hediyeler gelecekti. Sanırım artık 2 yıl birşey almasam ihtiyaç duymam.

Tasavvuf felsefesiyle ilgileniyorum biraz. Dünya malına önem vermemek, azla yetinmek, nefsle mücadele gibi konular sık sık vurgulanıyor tasavvuf edebiyatında. Kul Yusuftan bir deyiş karşıma çıktı geçenlerde onun bir parçasıyla kapatıyorum yazımı.

bir gün felek cana kıyar
bizi kaptan kaba koyar
eller atlas libas giyer

şükür bize aba düştü.